Στις ΗΠΑ, το IRS αν ο υπόχρεος αποδείξει, με προκαθορισμένα και ως επί το πλείστον αντικειμενικά κριτήρια, πως δεν βρίσκεται σε δόλια αδυναμία πληρωμής και ταυτόχρονα ότι, ενώ το IRS έχει την δυνατότητα να κατασχέσει την περιουσία του, αυτή η ενέργεια των αρχών δύναται να προκαλέσει ζημιά στον ίδιο και στα προστατευόμενα μέλη του,η IRS τον διευκολύνει και δεν εισπράττει τα οφειλόμενα, ή τα ρυθμίζει με τρόπο τυποποιημένο και συστηματικό.Οι ρυθμίσεις φθάνουν μέχρι σημείου ολικής διαγραφής των οφειλών. (!!!)
Το πρώτο που μπορεί κάποιος να παρατηρήσει εξετάζοντας την σχέση φορολογικού συστήματος και φορολογικής Δικαιοσύνης στην Ελλάδα, και το οποίο αποτελεί συχνή επωδό στις αναφορές επαϊόντων και μη στο φορολογικό σύστημα της χώρας, είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες φορολογικής φύσης δίκες που εκκρεμούν ενώπιον των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων.
Οι δίκες αυτές, σύμφωνα με δημοσίευμα σε έγκριτη εφημερίδα, στις 20/7/2011 ανέρχονταν σε 165.4521. Την ίδια στιγμή, στα ποινικά δικαστήρια της χώρας εκκρεμούν άγνωστο πόσες ακόμη χιλιάδες δίκες ποινικής φύσης για φορολογικά και ασφαλιστικά θέματα (ΟΑΕΕ, ΙΚΑ κλπ).
Η σύγκριση των δεδομένων της χώρας μας με τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία χωρών με πιο προηγμένα φορολογικά συστήματα, όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, προκαλεί αμηχανία:
Με βάση τα επίσημα στοιχεία, το σύνολο των ποινικών δικών κατά πολιτών που προκάλεσε η Υπηρεσία Εσόδων των ΗΠΑ (η γνωστή Internal Revenue Service ή IRS)σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ το 2011, για όλες τις φορολογικής φύσεως ποινικές υποθέσεις, ήταν μόλις 2.998. Δηλαδή, μια δίκη ανά 103.000 κατοίκους.
Η αντίστοιχη υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου (Her Majesty’s Revenue and Customs ή HMRC)μας πληροφορεί ότι, το 2012, ο αντίστοιχος αριθμός των ποινικών δικών φορολογικής φύσης που ξεκίνησαν μετά από αναφορά της ήταν μόλις 556, ήτοι μια δίκη ανά 111.510 κατοίκους.
Στην Ελλάδα, το 2012 οι υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ4 παρέπεμψαν στη Δικαιοσύνη 10.670 υποθέσεις φοροδιαφυγής κι επιπλέον 15.975 υποθέσεις για ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο, δηλαδή παρέπεμψαν στη Δικαιοσύνη συνολικά 26.645 υποθέσεις, ή μια κάθε 424 κατοίκους.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πολύ απλά ότι στην Ελλάδα οι πολίτες διώκονται ποινικά για φορολογικά θέματα 243 φορές περισσότερο από ό,τι στις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο!
Μετά, δε, και το πογκρόμ συλλήψεων επιχειρηματιών για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία των τελευταίων ετών, αλλά και την ταυτόχρονη έλλειψη ρευστότητας που συχνά εμποδίζει, ακόμη και μικροοφειλέτες, να εξαγοράσουν τις μετατρεπόμενες ποινές, η κατάσταση έχει εκφύγει κάθε ελέγχου, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε οι αρμόδιοι να ψάχνουν τρόπους να αυξήσουν την χωρητικότητα των φυλακών της χώρας για να χωρέσουν τα κύματα των καταδικαζομένων για φορολογικά και ασφαλιστικά αδικήματα.
Και την ίδια στιγμή που γεμίζουν οι φυλακές (αλλά και τα συσσίτια…) με επιχειρηματίες, η χώρα ισχυρίζεται πως αναζητά τρόπο να κάνει τη λεγόμενη “στροφή προς την επιχειρηματικότητα”, να αλλάξει το αναπτυξιακό της μοντέλο και να βγει από την κρίση.
Η εύκολη και απλοϊκή ανάγνωση θα ήταν, ίσως, πως στη χώρα μας είμαστε σχεδόν όλοι φοροφυγάδες και έχουμε εξαιρετικά αποτελεσματική (…έως και 243 φορές καλύτερη από τις ΗΠΑ ή το Ηνωμένο Βασίλειο) φορολογική διοίκηση, που συλλαμβάνει όλους όσους πράττουν φορολογικά αδικήματα και τους παραπέμπει στη Δικαιοσύνη.
Η πραγματικότητα, βεβαίως, όπως θα αποδείξουμε κατωτέρω, είναι η ακριβώς αντίθετη.
Ότι, δηλαδή, το σύστημα οργάνωσης είναι τόσο ατελές και οι διαδικασίες προσδιορισμού, βεβαίωσης και είσπραξης της φορολογητέας ύλης είναι τόσο στρεβλά δομημένες,ώστε το μεγαλύτερο μέρος των υποθέσεων παραπέμπεται προς επίλυση στη Δικαιοσύνη, ενώ θα μπορούσε και θα έπρεπε να οργανώνεται κατά τρόπο ορθολογικό και τυποποιημένο από το νόμο και να αντιμετωπίζεται από τη διοίκηση.
Στις ΗΠΑ, η IRS έχει διαφορετική μεταχείριση στους φορολογουμένους που ενώ ήταν καλόπιστοι και ειλικρινείς, περιέρχονται για διαφόρους λόγους σε θέση να μην μπορούν να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους.
Ως πρώτο παράδειγμα, η Αμερικανική νομοθεσία προβλέπει το «Economic Hardship» (οικονομική δυσχέρεια).Δηλαδή, αν ο υπόχρεος μπορεί να αποδείξει, με προκαθορισμένα και ως επί το πλείστον αντικειμενικά κριτήρια, πως δεν βρίσκεται σε δόλια αδυναμία πληρωμής και ταυτόχρονα ότι, ενώ το IRS έχει την δυνατότητα να κατασχέσει την περιουσία του,αυτή η ενέργεια των αρχών δύναται να προκαλέσει ζημιά στον ίδιο και στα προστατευόμενα μέλη του, η IRS τον διευκολύνει και δεν εισπράττει τα οφειλόμενα, ή τα ρυθμίζει με τρόπο τυποποιημένο και συστηματικό.Οι ρυθμίσεις φθάνουν μέχρι σημείου ολικής διαγραφής των οφειλών. (!!!)σ.σ. : Eιδατε οι φονιάδες των λαών ”Amerikani” ; ΠΛΗΡΗΣ διαγραφή χρεών! Διαγραφή χρεών στο Αμερικανικό Δημόσιο!! Προφανώς για πολύ σημαντικό λόγο. Φτάνουν ως εκεί όμως. Έχουν τέτοια πρόβλεψη!Εδω δεν ειναι καιρός που το ελληνικό δημόσιο επέβαλλε κατάσχεση σε οικία αναπήρου.Εδω ο νομικός μεσαίωνας ακόμα βασιλεύει, παρα τις αρλούμπες περι προοδευτικοτητας και νομικού πολιτισμού.Ολοι ξερουμε οτι ελληνικο δημόσιο εχει μονο προνόμια εναντι του απροστατευτου πολίτη και καμία διαγραφή δεν κάνει χρεών, ει μη μόνο δικαστικά και για τα αχρεώστητα.Ουτε δέχεται ακατάσχετο α’ κατοικίας, ούτε προστασία ανέργων, ασθενών, και μη δολίως υπερχρεωθεντων ως δικαιολογία ελάφρυνσης βαρών,παροτι ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, να τα δέχεται.Σχετικά η (αμερικάνικου τύπου μελέτη - πρόταση μου εδώ την οποια είμαι και ο μόνος που έχω τολμήσει να κάνω :Ίδρυση «φορολογικών ειρηνοδικείων» για την ανάσχεση της υπερχρέωσης στο δημόσιο. Η Διασταλτική αποσαφήνιση της έννοιας των Βαρών & η καταλήστευση των αδυνάτων. :
Επιπλέον, για να μπορέσει η IRS να κινήσει την ποινική διαδικασία εναντίον κάποιου οφειλέτη, πρέπει να μπορεί να αποδείξει στο δικαστήριο τον δόλο του κατηγορούμενου,με στοιχεία που μπορούν να προκύψουν ακόμη κι από έρευνα μυστικών αστυνομικών.
Καμμιά ποινική διαδικασία δεν μπορεί να εκκινήσει αν δεν υπάρχουν ικανά αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν στην εισαγγελία με σαφήνεια (και όχι τεκμαρτά, με βάση εξωλογιστικές, αυθαίρετες παραδοχές)πως ο κατηγορούμενος αποδεδειγμένα ενήργησε με δόλο.
Οι εφοριακοί υπάλληλοι, από την άλλη πλευρά, υπόκεινται σε αυστηρό και διαρκή έλεγχο, ενώ η νομοθεσία έχει πρόνοιες ώστε να αποτρέπει και την εύνοια και την κατάχρηση εξουσίας.
Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και στο Βρετανικό μοντέλο που ακολουθεί το HMRC.
Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και στο Βρετανικό μοντέλο που ακολουθεί το HMRC.
Με αυτόν τον τρόπο, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Βρετανίαξεχωρίζουν οι καλόπιστοι από τους κακόπιστους οφειλέτες του Δημοσίου και ταυτόχρονα εδραιώνεται το αίσθημα της φορολογικής Δικαιοσύνης και του Κράτους Δικαίου,όπου οι αρχές δεν μπορούν να αυθαιρετούν απέναντι στους πολίτες αλλά και οι πολίτες δεν επιθυμούν να φοροδιαφύγουν.
Ολοκληρη η μελετη της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΝΕΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΩΝ - Προτάσεις της Ομάδας Θεσμικών Παρεμβάσεων της ΟΕΣΥΝΕ για το Φορολογικό σύστημα και τη Φορολογική Δικαιοσύνη, εδω: