Τρία χρόνια μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ, εγκαταλείποντας τη χώρα της Μεσοποταμία στη φροντίδα της κυβέρνησης Νούρι αλ-Μαλίκι και στην πλειοψηφία των σιιτών, το Ιράκ τώρα καταρρέει. Είμαστε μάρτυρες της αναπόφευκτης συνέχισης του εμφυλίου πολέμου με θρησκευτική χροιά που έχει ρημάξει τη χώρα μετά την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν. Μόνο τον περασμένο χρόνο, πάνω από 8.800 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε τρομοκρατικές επιθέσεις και άλλες μάχες.
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας (ISIS), μια ομάδα σουνιτών ισλαμιστών της αλ-Κάιντα, που τώρα ισχυρίζεται ότι είναι η κύρια δύναμη του τζιχάντ κατά της Δύσης, έχει αναπτύξει τη δύναμή της στα τμήματα της Συρίας που είναι εκτός ελέγχου από τον Μπασάρ αλ-Άσαντ. Οι τζιχαντιστές έχουν ωφεληθεί από την άμεση στρατιωτική βοήθεια που παρέχεται από τους συμμάχους των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και την έμμεση βοήθεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς αυτή συνεχίζει αδιάκοπα να προσπαθεί να ανατρέψει τον Άσαντ.
Στο Ιράκ, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, επέβλεψαν την μεταβίβαση της εξουσίας στην σιιτική πλειοψηφία (60% του πληθυσμού), η οποία αναπόφευκτα οδήγησε στη βία κατά των σουνιτών. Η κυβέρνηση Μαλίκι έχει αντιμετωπίσει του σουνίτες του Ιράκ με περιφρόνηση, μετατρέποντάς τους σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι ιρακινοί χριστιανοί, που αριθμούσαν εκατοντάδες χιλιάδες πριν από τον πόλεμο, τα πήγαν ακόμα χειρότερα - είτε κατά ειρωνεία της τύχης κατέφυγαν στη Συρία, ή δολοφονήθηκαν. Ο δυτικός Τύπος δεν θρηνεί για την την εξόντωση των χριστιανών του Ιράκ. Μετά από όλα, δεν είναι όπως η ρωσική αρκούδα που καταπατά τα δικαιώματα της ουκρανικής δημοκρατίας.
Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα στα νοτιο-ανατολικά της Ουκρανίας παρέχουν μια διαφωτιστική αντίστιξη. Ενώ προτρέπει τον Μαλίκι να επιλύσει τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα που οδήγησαν σε αυτό το αδιέξοδο, ο Ομπάμα ενθαρρύνει επίσης τον Ποροσένκο, ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας, στην αντιμετώπιση των αυτονομιστών με την βία, σαν αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία να μην έχει τις ρίζες του στα πολλά εγχώρια πολιτικά προβλήματα.
Δεν ήταν πάνω από 6.000-7.000 οι σουνίτες ισλαμιστές που εισέβαλαν στο Ιράκ, σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, σε σύγκριση με τους 900.000 στρατιώτες στον ιρακινό στρατό. Αντιμέτωποι με τον εχθρό, μισό εκατομμύριο ιρακινά στρατεύματα τράπηκαν σε φυγή.
Η ISIS που συνάντησε μόνο συμβολική αντίσταση, κατέλαβε τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, η Μοσούλη, και δεκάδες άλλες πόλεις στα βόρεια της Βαγδάτης, συμπεριλαμβανομένης της πατρίδας του Σαντάμ Χουσεΐν, την πόλη της Τικρίτ. Αυτές οι σουνιτικές κυρίως περιοχές ήταν η βάση της άρχουσας ελίτ υπό τον Σαντάμ.
Ο αριθμός των προσφύγων πλησιάζει το ένα εκατομμύριο. Αλλά οι άνθρωποι τρέπονται σε φυγή όχι νότια στους σιίτες, αλλά στο κουρδικό βορρά. Οι Κούρδοι έχουν ήδη αναλάβει τον έλεγχο του Κιρκούκ. Δεν υπάρχουν άλλο κυβερνητικές δυνάμεις στην περιοχή.
Το Ιράκ μπορεί να διασπαστεί σε τρία μέρη - κουρδικό, σουνιτικό (κυρίως στα βόρεια) και σία (κυρίως στο νότο).
Σε αντίθεση με τις δυνάμεις των αυτονομιστών στο Λουγκάνσκ της Ουκρανίας, οι σουνίτες στο Ιράκ έχουν ξεκινήσει άμεσα με την οργάνωση της επικράτειάς τους, κυρίως με τοπικά οικονομικά θέματα και με θέματα διαμόρφωσης του «πρωτο-κράτους» τους, ίσως με την Μοσούλη ως πρωτεύουσά του. Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας κατέχει ήδη περισσότερο έδαφος από οποιαδήποτε άλλη οργάνωση τζιχαντιστών στην ιστορία.
Για να ολοκληρωθεί η εικόνα της επικής αποτυχίας της πολύχρονης «ανοικοδόμησης» του Ιράκ, πρέπει να γνωρίζουμε ποιος καθοδηγεί την επίθεση των ισλαμιστών: Το όνομά του είναι Αμπου Μπακρ αλ-Μπαγκντάτι, γνωστός και ως Αμπού Ντούα. Για ένα χρόνο κρατήθηκε από τις αμερικανικές δυνάμεις στο στρατόπεδο Μπούκα στο Ιράκ, ως τρομοκράτης της αλ-Κάιντα. Το 2009 η κυβέρνηση Ομπάμα έκλεισε αυτό το κέντρο κράτησης για να επιδείξει την πρόοδο που έχει σημειωθεί για την εδραίωση της δημοκρατίας και της ασφάλειας στο Ιράκ. Η Ουάσιγκτον ήρθε σε συμφωνία με την ιρακινή κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία απελευθερώθηκαν όλοι οι κρατούμενοι, συμπεριλαμβανομένου του Αμπου Μπακρ, ο οποίος πήγε για να πολεμήσει εναντίον του Άσαντ και τώρα δεν φαίνεται να υπακούει άλλο στις εντολές των ΗΠΑ.
Ο Ομπάμα έχει περιορισμένες επιλογές. Η πιο ριζοσπαστική εξ αυτών θα ήταν να διατάξει αεροπορικές επιδρομές κατά θέσεων της ISIS, στο γνωστό μοτίβο. Αυτό που δεν είναι μια πραγματική επιλογή, είναι μια χερσαία επιχείρηση.
Εν τω μεταξύ, το Ιράν είναι έτοιμο να παρέμβει μέσα σε λίγες μέρες. Η Τεχεράνη δεν θα περιμένει την επόμενη σφαγή των σιιτών αδελφών της, και μπορεί να στείλει στρατεύματα στο Ιράκ για να βεβαιωθεί ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.
Φέρεται να έχουν ήδη προωθηθεί-αναπτυχθεί μέχρι και 2.000 άνδρες στη Βαγδάτη. Το Ιράν και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιθανοί εταίροι για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Αυτό, σε συνδυασμό με την επικείμενη συμφωνία για το θέμα των πυρηνικών, θα οδηγήσει στην άρση των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης. Για να προαχθεί ο στόχος των ΗΠΑ της «αποτροπής» της Ρωσίας, το Ιράν θα έχει τη δυνατότητα απεριόριστης πρόσβασης στις αγορές ενέργειας, εν μέρει για να αντισταθμίσει την επιρροή της Μόσχας, καθώς και το δικαίωμα να εμπλουτίζει ουράνιο.
Με τη βοήθεια των σιιτών εθελοντών, σχεδόν 100.000 εκ των οποίων έχουν ήδη ανταποκρίθεί στο κάλεσμα του κληρικού Αγιατολάχ Αλί αλ-Σιστανί (γεννημένος στο Ιράν) για να συμμετάσχουν στον αγώνα, οι ιρακινές κυβερνητικές δυνάμεις κατά πάσα πιθανότητα θα είναι σε θέση να αποκρούσουν την επίθεση της ISIS στο νότο. Ωστόσο, δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο βασικό πρόβλημα, και το ίδιο θα ισχύει και στην Ουκρανία, ακόμη και αν νικηθούν οι δυνάμεις των αυτονομιστών στο Λουγκάνσκ και στο Ντόνετσκ.
Το πιο παράλογο είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Δύση συνεχίζουν να απεικονίζουν τη Ρωσία ως τον κύριο εχθρό τους - ο εξαγωγέας της τρομοκρατίας στην Ουκρανία.
Μετά από όλα, ο Πούτιν δεν είναι κάποιος Αμπου Μπακρ. Από από πολλές απόψεις η Ουκρανία έχει γίνει μέρος της «μεγάλης σκακιέρας» όπου η Δύση παίζει εναντίον της Μόσχας. Η σκακιέρα εκτείνεται στην Ανατολική Ευρώπη και σε ολόκληρο τον μετασοβιετικό χώρο, και το παιχνίδι συνεχίζεται σε πείσμα της κοινής λογικής από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Οι επιθέσεις 9/11 κατέστησαν σαφές ότι ισλαμιστές τρομοκράτες είναι ο θανάσιμος εχθρός τόσο της Δύσης, όσο και της Ρωσίας - από την Τσετσενία και το Αφγανιστάν προς τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, τη Συρία και το Ιράκ.
Ενώ ο Πούτιν ήταν ο πρώτος παγκόσμιος ηγέτης που κάλεσε τον Τζορτζ Μπους στις 11 Σεπτεμβρίου, υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το εάν προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια στον Ομπάμα τώρα. Έχει ήδη υπάρξει μεγάλη ζημιά, μεγάλη και αμοιβαία δυσαρέσκεια, παρεξηγήσεις, ακόμη και προσωπικές αντιπάθειες.
Αλλά όσο περισσότερο εντείνονται αυτές οι καθυστερήσεις στον τομέα της συνεργασίας, τόσο πιο γρήγορα ο κόσμος θα καταλήξει σε αυτό που ορισμένοι αποκαλούν ευγενικά μια «σύγκρουση των πολιτισμών» και άλλοι απλά ως τον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο».
fox2magazine.net
http://www.freepen.gr/
